Reptiel

Myiasis bij amfibieën

Myiasis is de invasie van vliegenlarven in het weefsel van gewervelde dieren. Dit fenomeen is bij veel dieren beschreven en vormt vooral bij zoogdieren en vogels een bekend probleem. Bij deze dieren is de wond- en huidmyiasis de meest voorkomende vorm. Maar ook amfibieën worden wereldwijd door diverse soorten vliegenlarven geparasiteerd. Deze slachtoffers van myiasis zijn echter veel minder uitgebreid bestudeerd.

Zoals de naam al doet vermoeden is de groene paddenvlieg (Lucilia bufonivora) een van de boosdoeners waar vooral de gewone pad (Bufo bufo) last van heeft. De volwassen vlieg legt zijn eitjes op de rug of flanken van de gastheer. Op deze manier kan de pad de eitjes er niet makkelijk meer vanaf vegen. Kort nadat de eitjes zijn gelegd komen ze uit en kruipen de maden naar de neusgaten van de pad. De maden zorgen voor irritatie in de neusholte. Doordat de maden eten van het weefsel rond de neusgaten, ontstaat er een steeds grotere holte. als de maden op het punt staan om te verpoppen is de pad al zover aangevreten dat deze sterft. vervolgens verlaten de maden de pad en kruipen de grond in om te verpoppen.

De geïnfecteerde padden kunnen een opvallend gedrag gaan vertonen. Zo kan een pad overdag worden waargenomen kruipend in de zon zonder beschutting. De groene paddenvlieg kan in een zomer tot drie generaties voortbrengen en zo de lokale populatie padden flink uitdunnen. De paddensoort zal hierdoor echter lokaal niet uitsterven. De meeste waarnemingen van infecties door de groene paddenvlieg worden vooral gedaan bij de gewone pad maar komen ook voor bij andere padden en kikkers. In 2007 is de eerste waarneming bij een boomkikker in Nederland gedaan. Een Nederlands onderzoek uit 1980 laat zien dat ongeveer 8 procent van de toen gevonden gewone padden waren geïnfecteerd en dat er een relatie was met de grootte van de pad en de kans op infectie. De grotere dieren hadden vaker last van myiasis dan dieren van dezelfde leeftijd die kleiner waren. De laatste jaren is er in Amerika en Canada door verschillende wetenschappers onderzoek gedaan naar dit opvallend fenomeen.

Familie van de groene paddenvlieg (Bufolicilia silvarum) leeft in Amerika en infecteert diverse paddensoorten en de houtkikker (Rana sylvatica). Deze vlieg legt zijn eitjes op de rug en flank van de gastheer. Nadat de eieren zijn uitgekomen migreren de larven onder de huid waar ze een enkele laesie veroorzaken in de speekselklieren, rug, nek, achter of voorpoten waarin de verdere ontwikkeling plaats vindt. Alle geïnfecteerde dieren sterven binnen 1 dag tot 2 weken na infectie. Er zijn slechts enkele meldingen gedaan van padden en kikkers die de infectie hebben overleeft. volwassen individuen. Bij deze dieren genazen de wonden en konden de dieren weer worden uitgezet. In dit onderzoek werden echter gezonde dieren geïnfecteerd en zij hadden geen huislaesies voorafgaand aan de infectie. Het onderzoek liet zien dat houtkikkers sneller compleet worden opgegeten door de maden dan de padden. Dit zou kunnen verklaren waarom er vaker geïnfecteerde padden worden gevonden en zelden houtkikkers, deze zijn te snel volledig verdwenen. De maden kunnen binnen 42 tot 59 uur nadat ze uit het ei gekropen zijn hun gastheer compleet hebben verteerd waarna er enkel nog kleine botresten overblijven. Daarnaast lijkt het erop dat het aantal maden op de kikkers hoger is dan gevonden op de padden. Tijdens observaties van beide soorten viel op dat de padden met hun achterpoten probeerde de eieren te verwijderen terwijl de kikkers dit niet deden. Dit zou de reden kunnen zijn van het hoge aantal maden op de kikkers.

Myiasis is ook beschreven bij dieren in gevangenschap. Of dit ook voorkomt in Nederland is niet helemaal duidelijk. Vliegen kunnen eieren leggen rond huidlaesies vooral rond de cloaca bij dieren met diarree-klachten. De diagnose kan gesteld worden door het vinden van de larven.

De behandeling bestaat uit het schoonmaken van de wond en het spoelen met warm water. Hierna kan een insecticide worden toegediend.

Myiasis is een zeldzaam fenomeen waar nog veel onderzoek naar gedaan worden.

Vervelling

Vervelling (ecdysis) is het proces waarbij reptielen een nieuwe huid vormen en de oude overliggende huid loslaten. Er zijn tussen de verschillende soorten reptielen ook verschillen in het vervellen nl:

• Veel hagedissen vervellen in grote stukken
• Slangen vervellen geheel in 1 periode
• Schildpadden vervellen hun schildschubben afwisselend

Voor de vervelling wordt er een nieuwe laag keratine gevormd onder de bestaande laag. Tussen deze twee lagen worden lymfevloeistoffen en eiwitoplossende enzymen geproduceerd